Látum þá ganga plankann

Jebb ég þarf endilega að vera að vinna í útlöndum meðan allt er að gerast hér heima. Næst stærsta rán Íslandssögunnar hefur verið upplýst en enginn er í gæsluvarðhaldi og eini maðurinn sem fær skell er fyrrverandi markaðsstjóri hjá einu af glæpafyrirtækjunum, hvar eru hinir markaðsstjórarnir? Þetta eru jú þrjú fyrirtæki sem sameinuðust um glæpinn og það hljóta að vera þrír markaðsstjórar. Ég ætla nú ekki að reyna að mæla Þórólfi bót en ég held samt að fyrrverandi Dómsmálaráðherra hjóti að bera meiri ábyrgð sem hjásvæfa höfuðpaurs samráðsins.

Ég lýsi eftir einhverjum sem kann að stýra skipi nokkurnveginn klakklaust út á ytri höfn Reykjavíkur þar sem olíutankar allra olíufélaganna blasa við saman í hnapp, þar langar mig að fullnægja réttlætinu að sjóræningja sið og láta Geir Magnússon, Kristinn Björnsson og Einar égmanekkihversson ganga plankann, skemmtilegt að láta þá horfa á tankana sína meðan þeir ganga síðustu skrefin. Ekki myndi nú skemma fyrir að kjöldraga þá líka.

************

Ég kom til landisins í gærkvöld, vélin kom í loftköstum inn til lendingar á Reykjavíkurflugvelli. Þegar við vorum yfir Sandskeiði byrjaði að sjást niður úr skýjunum og þá hættti maður í leiðinni að sitja í sætinu því hristingurinn var mjög mikill. Það var svo mikill hristingur að það labbaði ein flugfreyja aftur gangin í tvígang og lét alla sýna sér að þeir væru örugglega spenntir í beltin. Lendingin tókst vel þrátt fyrir að maður hafi síðustu metrana verið strekktur upp í beltið með ca 5 setimetra niður í sætið frá rassinum sem átti að verma sætið. Þegar vélin var komin með öll hjólin á jörðina steig flugstjórinn á bremsurnar eins og hann ætti lífið að leysa, hemlunin var svo harkaleg að loksins þegar maður fann fyrir setunni undir rassinum á sér þá pressaðist maður alveg fram í beltið sem skarst óþægilega inn í mjaðmirnar á manni.

**********

Tryggingastofnun hefur átt í miklum einhliða bréfaskrifum við mig síðustu vikur, ég hef ekki nennt að svara þeim í eitt einasta skipti. Þeir sendu mér bréf fyrir þremur vikum til að minna mig á að ég hafi lent í vinnuslysi í vor og ætti rétt á bótum sem ég hafði fyrir löngu fengið greiddar frá vinnuveitanda. Síðasta útspil þeirra er að senda mér ávísun fyrir hjálpartæki sem ég lagði út fyrir en vinnuveitandi er löngu búinn að endurgreiða mér. Almennilegt af þeim að senda þurfandi fólki peninga án þess að maður þurfi að bera sig eftir þeim.